اطلاعاتی در مورد بیماری کرم قلب در سگ ها، نحوه انتقال آن از یک حیوان به حیوان دیگر، علائم این بیماری و تمام آنچه نیاز است در این مورد بدانید تا از پت خانگی خود در برابر این بیماری خطرناک محافظت کنید.
بیماری کرم قلب چیست؟
بیماری کرم قلب یک بیماری جدی و بالقوه کشنده در حیوانات خانگی در ایالات متحده و بسیاری از نقاط دیگر جهان است. این بیماری توسط کرم‌های بلند پا (کرم‌های قلب) ایجاد می‌شود که در قلب، ریه‌ها و رگ‌های خونی مرتبط با حیوانات خانگی مبتلا زندگی می‌کنند و باعث بیماری شدید ریوی، نارسایی قلبی و آسیب به سایر اندام‌های بدن می‌شوند. بیماری کرم قلب سگ ها، گربه‌ها و موش‌های دریایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما کرم‌های قلب در سایر گونه‌های پستاندار از جمله گرگ، کایوت، روباه، شیر دریایی و در موارد نادر انسان‌ها نیز زندگی می‌کنند. از آنجایی که گونه‌های وحشی مانند روباه و کایوت در مجاورت بسیاری از مناطق شهری زندگی می‌کنند، ناقلان مهم این بیماری محسوب می‌شوند.
سگ ها.
سگ میزبان طبیعی کرم‌های قلب است، به این معنی که کرم‌های قلبی که در داخل سگ زندگی می‌کنند بالغ می‌شوند، جفت‌گیری می‌کنند و فرزندانی تولید می‌کنند. اگر درمان نشود، تعداد آنها می تواند افزایش یابد و سگ ها چندین صد کرم را در بدن خود نگه می دارند. بیماری کرم قلب باعث آسیب دائمی به قلب، ریه ها و شریان ها می شود و می تواند سلامت و کیفیت زندگی سگ را مدت ها پس از از بین رفتن انگل ها تحت تاثیر قرار دهد. به همین دلیل، پیشگیری بهترین گزینه است و درمان – در صورت نیاز – باید تا حد امکان در اوایل دوره بیماری انجام شود.
گربه ها.
بیماری کرم قلب در گربه ها با بیماری کرم قلب در سگ ها بسیار متفاوت است. گربه میزبان غیر معمولی برای کرم‌های قلب است و اکثر کرم‌ها در گربه‌ها تا مرحله بزرگسالی زنده نمی‌مانند. گربه های مبتلا به کرم قلب بالغ معمولا فقط یک تا سه کرم دارند و بسیاری از گربه های مبتلا به این بیماری فاقد کرم بالغ هستند. در حالی که این بدان معناست که بیماری کرم قلب اغلب در گربه‌ها قابل تشخیص نیست، مهم است که بدانیم حتی کرم‌های نابالغ نیز آسیب واقعی به شکل وضعیتی به نام بیماری تنفسی مرتبط با کرم قلب (HARD) ایجاد می‌کنند.
علاوه بر این، داروهایی که برای درمان عفونت‌های کرم قلب در سگ‌ها استفاده می‌شود را نمی‌توان در گربه‌ها استفاده کرد، بنابراین پیشگیری تنها وسیله محافظت از گربه‌ها در برابر اثرات بیماری کرم‌دل است.
بیماری کرم قلب چگونه از یک حیوان به حیوان دیگر منتقل می‌شود؟
پشه نقش اساسی در چرخه زندگی کرم قلب دارد. کرم‌های قلب ماده بالغ که در سگ، روباه، کایوت یا گرگ آلوده زندگی می‌کنند، کرم‌های میکروسکوپی بچه‌ای به نام میکروفیلاریا تولید می‌کنند که در جریان خون گردش دارند. هنگامی که یک پشه نیش می‌زند و از حیوان آلوده تغذیه می‌کند، این کرم‌های بچه را می‌گیرد که در طی 10 تا 14 روز رشد کرده و به لاروهای “مرحله عفونی” بالغ می‌شوند.
سپس، هنگامی که پشه آلوده سگ، گربه یا حیوان وحشی حساس دیگری را نیش می زند، لاروهای عفونی روی سطح پوست حیوان رسوب می کنند و از طریق زخم نیش پشه وارد میزبان جدید می‌شوند. پس از ورود به میزبان جدید، تقریباً 6 ماه طول می کشد تا لاروها به کرم قلب بالغ بالغ شوند. پس از بالغ شدن، کرم‌های قلب می‌توانند ۵ تا ۷ سال در سگ‌ها و تا ۲ یا ۳ سال در گربه‌ها زندگی کنند. به دلیل طول عمر این کرم ها، هر فصل پشه می تواند منجر به افزایش تعداد کرم ها در حیوان خانگی آلوده شود.
علائم بیماری کرم قلب در سگ ها چیست؟
در مراحل اولیه بیماری، بسیاری از سگ ها علائم کمی از خود نشان می دهند یا اصلاً علائمی ندارند. هر چه مدت زمان عفونت بیشتر باشد، احتمال بروز علائم بیشتر می شود. سگ‌های فعال، سگ‌هایی که به شدت به کرم‌های قلب آلوده شده‌اند، یا آن‌هایی که سایر مشکلات سلامتی دارند، اغلب علائم بالینی واضحی از خود نشان می‌دهند.
علائم بیماری کرم قلب ممکن است شامل سرفه خفیف مداوم، بی میلی به ورزش، خستگی پس از فعالیت متوسط، کاهش اشتها و کاهش وزن باشد. با پیشرفت بیماری کرم قلب، حیوانات خانگی ممکن است دچار نارسایی قلبی و ظاهر شکم متورم به دلیل مایعات اضافی در شکم شوند. سگ‌هایی که تعداد زیادی کرم قلب دارند می‌توانند ناگهانی جریان خون را در قلب مسدود کنند که منجر به یک شکل تهدیدکننده زندگی از فروپاشی قلبی عروقی می‌شود. نام این سندرم، کاوال است و با شروع ناگهانی تنفس سخت، لثه های رنگ پریده و ادرار تیره خونی یا قهوه ای رنگ مشخص می شود. بدون برداشتن سریع انسداد کرم قلب، تعداد کمی از سگ ها زنده می مانند.
خطر ابتلا به عفونت کرم قلب در حیوان خانگی من چقدر قابل توجه است؟
فاکتورهای زیادی باید در نظر گرفت، حتی اگر به نظرتان نمیرسد که کرم های قلب در حوالی پت شما مشکلی ایجاد کنند. محیط شما ممکن است بیش از آنچه تصور می‌کنید شیوع بیماری کرم قلب داشته باشد. یا ممکن است ناآگاهانه با حیوان خانگی خود به منطقه‌ای سفر کنید که کرم‌های قلب در آن شایع‌تر هستند. بیماری کرم قلب نیز هر ساله به مناطق جدیدی از کشور سرایت می‌کند. سگ‌های ولگرد و نادیده گرفته شده و حیات وحش خاصی مانند گرگ‌ها و روباه‌ها می‌توانند ناقل کرم‌های قلب باشند.
پشه‌هایی که در فواصل زیادی توسط باد پرتاب می‌شوند و جابجایی حیوانات خانگی آلوده به مناطقی که قبلاً آلوده نشده بودند نیز در گسترش بیماری نقش دارد (این اتفاق پس از طوفان کاترینا رخ داد که در آن 250000 حیوان خانگی که بسیاری از آنها آلوده به کرم‌های قلب بودند، به فرزندخواندگی گرفته شدند و در سراسر کشور حمل شدند)
واقعیت این است که بیماری کرم قلب در هر 50 ایالت تشخیص داده شده است و پیش بینی عوامل خطر غیرممکن. متغیرهای متعدد، از تغییرات آب و هوایی گرفته تا حضور ناقلین حیات وحش، باعث می‌شوند که میزان آلودگی‌ها از سالی به سال دیگر به‌طور چشمگیری متفاوت باشد، حتی در جوامع. و از آنجایی که پشه‌های آلوده می‌توانند وارد شوند، حیوانات خانگی در فضای باز و داخل خانه در معرض خطر هستند.
به همین دلیل، انجمن کرم قلب آمریکا توصیه می‌کند که «12 فکر کنید:» (1) حیوان خانگی خود را هر 12 ماه یک بار از نظر کرم قلب آزمایش کنید و (2) به حیوان خانگی خود 12 ماه در سال پیشگیری کنید.
چه چیزی باید در مورد آزمایش کرم قلب بدانم؟
بیماری کرم قلب یک بیماری جدی و پیشرفته محسوب می‌شود. در صورتی که بیماری زودتر مورد تشخیص قرار بگیرد احتمال بهبودی بیشتر است. هنگامی که سگ یا گربه به کرم قلب آلوده‌ست، علائم اولیه کمی وجود دارد. بنابراین تشخیص وجود آن تنها با آزمایش کرم قلب که توسط دامپزشک انجام می شود، امکانپذیر است.
این آزمایش فقط به یک نمونه خون کوچک از حیوان خانگی شما نیاز دارد و با تشخیص وجود پروتئین کرم قلب کار می‌کند. برخی از دامپزشکان آزمایش‌های کرم قلب را دقیقا در بیمارستان‌های خود پردازش می‌کنند در حالی که برخی دیگر نمونه‌ها را به آزمایشگاه تشخیصی ارسال می‌کنند. در هر صورت، نتایج به سرعت به دست می آید. اگر آزمایش حیوان شما مثبت باشد، ممکن است آزمایشات بیشتری تجویز شود.
چه زمانی سگ من باید آزمایش شود؟
روش های آزمایش و زمان بندی بین سگ‌ها و گربه‌ها تا حدودی متفاوت است.
همه سگ‌ها باید سالیانه از نظر عفونت کرم قلب آزمایش شوند. معمولاً می‌توان این کار را در طی یک بازدید معمول برای مراقبت‌های پیشگیرانه انجام داد. به دستورالعمل های زیر که در مورد آزمایش و زمان‌بندی‌ست، توجه کنید:
- توله سگ های زیر 7 ماه را می توان بدون آزمایش کرم قلب برای پیشگیری از کرم قلب شروع کرد (حداقل 6 ماه طول می‌کشد تا آزمایش سگ پس از آلوده شدن مثبت شود)، اما باید 6 ماه پس از بازدید اولیه، مجدداً 6 ماه بعد و هر سال بعد از آن، آزمایش شوند تا اطمینان حاصل شود که فاقد کرم قلب هستند.
- سگ‌های بالغ بالای 7 ماه که قبلاً پیشگیری نشده‌اند، باید قبل از شروع پیشگیری از کرم قلب آزمایش شوند. آنها نیز باید 6 ماه، 12 ماه بعد و سالیانه پس از آن آزمایش شوند.
- اگر در پیشگیری نقصی وجود داشته باشد، سگ ها باید فوراً آزمایش شوند. سپس شش ماه بعد و سالیانه پس از آن دوباره آزمایش شوند.
آزمایش سالانه ضروری است …
حتی زمانی که سگ ها در تمام طول سال در حال پیشگیری از کرم قلبی هستند، تا اطمینان حاصل شود که برنامه پیشگیری کارآمد است. داروهای کرم قلب بسیار موثرند اما سگ ها همچنان در معرض آلودگی هستند. اگر فقط یک دوز از یک داروی ماهانه را فراموش کنید یا آن را دیر تجویز کنید، ممکن است سگ شما محافظت نشود.
حتی اگر طبق توصیه‌ها دارو را مصرف کنید، سگتان ممکن است قرص کرم قلب را بیرون بیاندازد یا استفراغ کند یا یک داروی موضعی را بمالد. داروهای پیشگیری کننده از کرم قلب بسیار موثر هستند، اما 100 درصد موثر نیستند. اگر آزمایش سگ خود را انجام ندهید، نمی دانید سگ شما به درمان نیاز دارد.
آزمایش بیماری کرم قلب در سگ من مثبت شود چه اتفاقی می‌افتد؟
هیچ‌کس نمی‌خواهد بشنود که سگش کرم قلب دارد، اما خبر خوب این است که بیشتر سگ‌های آلوده را می‌توان با موفقیت درمان کرد. هدف این است که ابتدا سگ خود را در صورت بروز علائم بیماری تثبیت کنید، سپس تمام کرم های بالغ و نابالغ را بکشید و در عین حال عوارض جانبی درمان را به حداقل برسانید.
در صورت مثبت بودن آزمایش، باید منتظر چه چیزی باشید:
تشخیص را تایید کنید.
هنگامی که یک سگ در آزمایش آنتی ژن مثبت شد، تشخیص باید با یک آزمایش اضافی و متفاوت تأیید شود. از آنجایی که رژیم درمانی برای کرم قلب هم گران و هم پیچیده است، دامپزشک شما می خواهد کاملاً مطمئن باشد که درمان ضروری است.
ورزش را محدود کنید.
رعایت این الزام ممکن است دشوار باشد، به خصوص اگر سگ شما به فعال بودن عادت داشته باشد. اما فعالیت‌های بدنی طبیعی سگ شما باید به محض تایید تشخیص محدود شود. زیرا فعالیت بدنی سرعت ایجاد آسیب کرم‌های قلبی در قلب و ریه‌ها را افزایش می‌دهد. هر چه علائم شدیدتر باشد، سگ شما باید فعالیت کمتری داشته باشد.
بیماری سگ خود را تثبیت کنید.
قبل از شروع درمان واقعی کرم قلب، ممکن است نیاز باشد که وضعیت سگ شما با درمان مناسب تثبیت شود. در موارد شدید بیماری کرم قلب، یا زمانی که سگ به بیماری جدی دیگری مبتلا باشد، این روند می تواند چندین ماه طول بکشد.
درمان را شروع کنید.
هنگامی که دامپزشک شما تشخیص داد که وضعیت سگ شما پایدار است و برای درمان کرم قلب آماده است، یک پروتکل درمانی شامل چندین مرحله را توصیه می‌کند. انجمن کرم قلب آمریکا دستورالعمل هایی برای توسعه این طرح حمله دارد. سگ‌هایی که هیچ نشانه یا نشانه‌های خفیفی از بیماری کرم‌قلب مانند سرفه یا عدم تحمل ورزش ندارند، از میزان موفقیت بالایی در درمان برخوردارند. بیماری شدیدتر نیز می‌تواند با موفقیت درمان شود، اما احتمال عوارض بیشتر است. شدت بیماری کرم قلب همیشه با شدت علائم مرتبط نیست و سگ‌هایی که کرم‌های زیادی دارند ممکن است علائم کمی داشته باشند یا در اوایل دوره بیماری هیچ علائمی نداشته باشند.
برای بهبودی کامل، آزمایش کنید (و پیشگیری).
تقریباً 6 ماه پس از اتمام درمان، دامپزشک شما آزمایش کرم قلب را انجام می‌دهد تا تأیید کند که همه کرم های قلب از بین رفته اند. برای جلوگیری از احتمال ابتلای مجدد سگ به بیماری کرم قلب، باید در تمام طول سال از پیشگیری از کرم قلب برای بقیه عمر او استفاده کنید.
مطالعه کنید : شایع‌ترین بیماری‌های سگ‌ها + توضیحات مختصر
